Een heerlijk zoet en klein trostomaatje waarvan het bijna jammer is om ze op te eten vanwege de prachtige decoratieve uitstraling. Zijn glanzende dieprode kleur geeft het accent op elk gerecht. Maar als u ze eenmaal geproefd heeft, laat u de decoratie voor wat hij is. Door zijn zoete smaak is hij niet voor niets een ideale snack die zeker ook bij kinderen populair is.
Een overheerlijk snoeptomaatje van de tros!
“Ik ben vreselijk verwend en mocht dozen vol tomaten mee naar huis nemen. Ze zijn idd allemaal heerlijk. Maar ik wil er eentje uit laten springen: l’amuse van Fresh Valley. Hij knalt minder dan de honingtomaat, maar wat is’ie allejezus dicht bij wat Plato De Tomaatheid zou hebben genoemd.” – Reactie Dick Veerman, hoofdredacteur Foodlog
De creme de la creme van tomatentelend Nederland kwam op 23 mei 2013 bijeen, om zich te melden voor de verkiezing van “beste rauw te eten tomaat van Nederland”. Een vierkoppige vakjury selecteerde de weken ervoor uit 23 kandidaten, 9 absolute koplopers op het gebied van duurzaamheid en innovatie. Zij presenteerden hun tomaten aan de smaakjury en het aanwezige publiek van tuinders, veredelaars, marketeers en andere geïnteresseerden. In de publieksproeverij eindigde de l’Amuse (“zo hoort een tomaat te smaken”) op de tweede plaats.
Nóg meer kleur
Om uw gerechten, naast smakelijk, nóg kleurrijker te maken, leveren wij ook de l’Amuse tomatenmix. Een stijlvol houten kistje met de traditionele dieprode trostomaatjes, samen met knal oranje en fel gele varianten met ieder hun eigen smaak! De kleur oranje is uiteraard onlosmakelijk verbonden met Holland en achter de gele trostomaatjes schuilt ook een mooi verhaal:
Ooit werden de gele trostomaatjes als eerste geïntroduceerd in Europa. De Spanjaarden, op expeditie in Meso-Amerika, namen ze mee naar ons continent. In het begin alleen voor de sier, maar later ook om te eten. De Inca’s en de Maya’s kweekte al tijden lang de kleine gele trostomaatjes, ookwel xitomatl, zoals ze in de inheemse taal werden genoemd. Rond 1750 kwamen ze er in Italië achter dat de gele vruchten eetbaar waren. Inmiddels in Italië beter bekend als “pomo d’oro”, letterlijk vertaald: Gouden Appel! Door kruisen en selecteren zijn uiteindelijk ook de rode varianten ontstaan die vanaf 1850 niet meer weg te denken zijn uit de Europese keuken!
